Als de wind me kon vertellen hoe te leven.
Maakte die golven voor heel even.
Het water schreef in haar mooiste woorden.
Wat ze allemaal hoorde.
Als de rivier dan bleef stromen.
De zon langzaam op zou komen.
Vogels gingen fluiten.
Ging alles weer leven buiten.
Maar de regen valt, een trieste dag.
Dus schrijf ik zelf maar op, van wat ik zag.
De donkere wolken boven me, regen in een plas.
Niets blijft zoals het was.
Niemand zal ooit precies weten.
Precies niet weten hoe alles moet.
Blijf iedere dag voor je idealen zweten.
Waarin je doet, wat je doet.
