Met schrijven schep ik orde in mijn hoofd.
Wanneer ik alles overhoop heb gegooid.
Mezelf dingen heb beloofd.
Maar voor mijn voeten wordt verstrooid.
Je niet meer precies weet hoe het zat,
soms wat te hoog ligt, die lat.
Wat je wou doen is weg,
Dat is dan vette pech.
Als het even teveel wordt, de emmer overloopt,
je op beter weer hoopt.
Ruimte maken voor betere tijden.
De donkere wolken verdwijnen,
dat de zon weer mag gaan schijnen.
Schrijf ik alles van me af.
Boeken vol als het moet.
Vergeet ik hoe het was.
Maar het komt vast ooit weer goed.
